ulica Długa 132, 05-300 Budy Barcząckie
NIP: 8222169844
Anna Gryglas
tel.: 504 548 530
email: biuro@brzozowisko.com
Sanktuarium Matki Bożej Hallerowskiej
Jest to rzymskokatolicki kościół parafialny pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Mińsku Mazowieckim. Należy on do dekanatu mińskiego-Narodzenia NMP diecezji warszawsko-praskiej. Usytuowany jest przy ulicy Kościelnej.
Świątynia została wybudowana w XVI wieku przez potomków Janusza z Gościańczyc. Już wtedy nosili oni przydomek Mińscy. Został on wzniesiony z cegły palonej w stylu gotyckim. Natomiast pod koniec XVI wieku miał miejsce pożar miasta, gdzie fara mińska spłonęła. Została ona natomiast odbudowana podczas pierwszych dziesięciu lat XVII wieku. Ostatnie prace restauracyjne miały miejsce w roku 1629. Świątynia została konsekrowana w tym samym roku przez księdza Stanisława Starczewskiego. Sanktuarium było jednonawowe i posiadało krótkie, prostokątne prezbiterium. Było ono o tej samej szerokości co nawa. Zakrystia była ustawiona za prezbiterium.
Fasadę przebudowano w stylu klasycystycznym w roku 1807. Później miała miejsce kolejna przebudowa, natomiast tym razem w stylu neobarokowym według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego. Odbyła się ona w latach 1908-1911. Dobudowane zostały także nawy boczne, wieże, nowa zakrystia oraz kaplica. Ostatecznie został również uformowany transept. Tak przebudowany kościół konsekrował ksiądz arcybiskup Aleksander Kakowski w roku 1914.
Warto wspomnieć o tym, że na ołtarzu głównym znajduje się drewniany, barokowy krucyfiks. Został on wyrzeźbiony przez Jana Zamojskiego w roku 1629. Następnie został odrestaurowany w 1847, 1895 oraz gruntownie w 2000 roku. W nawie bocznej znajduje się obraz Matki Bożej Wniebowziętej z początku XX wieku, który został namalowany przez Jana Czesława Moniuszkę. Nazwał on go Wizerunkiem Panny Maryi Dziewicy ulatującej z Aniołkami. Często jest on zwany także Matką Bożą Mińską, Anielską, Panią Hallera. Obraz został ukoronowany z okazji 580-lecia miasta. W świątyni znajduje się także misa chrzcielna z marmuru (XVIII wiek), mosiężne żyrandole (XVIII wiek) i tablice epitafijne (XX wiek).
