Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej

Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej

Instytut ten jest podległy Ministerstwu Obrony Narodowej. Znajduje się w Sulejówku koło Warszawy. Zajmuje się on pracami z zakresu obronności oraz bezpieczeństwa państwa. Instytut pełni także rolę w procesie zabezpieczenia rozwoju uzbrojenia, sprzętu wojskowego (UiSW) oraz szeroko pojętej jego eksploatacji. Powstał on 17 września 1927 roku. W jego skład wchodziło Biuro Konstrukcyjne Broni Pancernej. Głównymi projektantami byli Władysław Trzeciak oraz Edward Karkoz przy współpracy z Edwardem Habicha.

W związku z likwidacją Wojskowego Instytutu Badań Inżynierii w 1934 roku utworzono samodzielne Biuro Badań Technicznych Broni Pancernych, które podległe było bezpośrednio Dowództwu Broni Pancernych. Działalność projektowa oraz badawcza została przerwana przez II wojnę światową. Została jednak ona powołana znów w 1974 roku jako Stacja Doświadczalna Departamentu Służby Samochodowej Ministerstwa Obrony Narodowej.

Chcąc sprostać nowym wyzwaniom inspirowanym przez rozwijający się przemysł obronny oraz motoryzacyjny, przekształcano Stację Doświadczalną zmieniają kilkukrotnie nazwę w Poligon Naukowo-Badawczy Sprzętu Pancernego i Motoryzacji. Jego siedzibę przeniesiono z Warszawy do Sulejówka. Skierowano tutaj pierwszych inżynierów z Wojskowej Akademii Technicznej, którzy stanowili przez długi czas główną kadrę naukową i kierowniczą.

Jako, że rola, znaczenie oraz działalność tej placówki szybko rosła, w 1965 roku podniesiono jej status do rangi instytutu naukowego, dzięki czemu nazwano ją Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej. Do najważniejszych osiągnięć instytutu zaliczano między innymi modernizację czołgu T-34-85, unowocześnienie transporterów opancerzonych, zwiększenie niezawodności czołgów na polu walki, skonstruowanie ciągnika ewakuacyjnego, zmodernizowanie warsztatu zmechanizowanej obsługi czołgów czy unowocześnienie wielu ruchomych warsztatów remontowo-obsługowych.