Pałac Dernałowiczów

Pałac Dernałowiczów

Na tym obszarze znajduje się zabytkowy zespół pałacowy z chronionymi elementami z XVII, XIX i XX wieku. Obiekt ten składa się z pałacu oraz parku. Jego początkowa historia sięga XVI wieku. W pobliżu miejscowości Sendomierz powstał murowany dwór z cegły o wątku gotyckim. Jego pozostałości znajdują się w niektórych partiach obecnego pałacu. Miał on mieć plan wydłużonego prostokąta z prawdopodobnie czterema cylindrycznymi wieżami w narożach. Mowa o tym dlatego, że odkryto pozostałości wieży pod alkierzem północno-wschodnim. Dwór posiadał piętro oraz podpiwniczenie o sklepieniach kolebkowych. Są one zachowane do dnia dzisiejszego. Sama szerokość dworu była taka sama jak szerokość dzisiejszego pałacu.

W XVII wieku Mińsk był własnością wojewody podlaskiego Stanisława Warszyckiego. Przebudował on dwór w pałac barokowy. W tym czasie zbudowano także w miejscu byłych wież alkierze.

Pałac ten przebudowano wiele razy. W drugiej połowie XVIII wieku znów przebudowano pałac i dobudowano dwuarkadowe loggie w przyziemiu. Znajdowały się one między alkierzami i ścianami szczytowymi. Z tego okresu zachował się w sieni rokokowy kominek z piaskowca.

Ostatnią przebudowę zorganizowano w latach 1825-1828 dzięki Stanisławowi Jezierskiemu. Został on przebudowany w stylu klasycystycznym według projektu Henryka Marconiego. Po roku 1867 wokół pałacu rozwijany był park. Po wojnie pałac niszczał, natomiast został odrestaurowany w 1980 roku. Od tej pory służy jako siedziba Miejskiego Domu Kultury. Wcześniej znajdowała się tutaj także Miejska Biblioteka Publiczna.

Warto zaznaczyć, że pałac nosi nazwisko ostatnich właścicieli, czyli rodziny Dernałowiczów (1870-1944). Wcześniej jego właścicielem był Stanisław Warszycki (XVII wiek), Wojciech Leon Opaliński (XVIII wiek), Borzęccy (1781) i Stanisław Jezierski (1807). Pałac Dernałowiczów był także wspominamy w powieści „Pan Wołodyjowski” Henryka Sienkiewicza w rozdziale trzecim.